Zemin kaydı, eksen kaydı, gönüller kaydı sevdalarından.
Maskeler takıldı, kalpler sahteleşti. Göğüs boşluğunda aniden sızlayacak kalpler bulmak ne zor. Midedeki kelebekleri yılanlar avladı. Saçlar kısaldı rimeller aktı. Küçük bir tebessüm için ne çok harcandı dudaklardaki rujlar, ne çok savruldu sevda şiirleri. Toprak kurudu, ağlayamaz oldu gök. Çatladı kahrından taş toprak. Kuraklaştı vicdanlar. Dudaklar allaştıkça alçaldı verilen buseler. Gözler boyandı kirlendi bakışlar.
Evlerin içleri kirlendikçe bataklığım temiz kaldı. Salon çiçekleriniz solarken bataklığımda güller açtı. Duvarlarımı sarmaşıklar kapladı. Toprağım katiyen kalpleriniz gibi kirli olmayan ancak dudaklarınız kadar kırmızı güllerle doldu. Evlerimi aydınlatırken ateş böcekleri karanlığınızın kirliliği lambalarınızı patlattı. Dar geçitlerim yaylalara, süslü sokaklarınız uçurumlara çıktı. Karanlığım sahillere, aydınlığınız kirli geçmişlerinize çıktı.
Pistlerinizde dansedemiyorsunuz artık. Ayaklarınızı vuruyor süslü rugan ayakkabılar. Ormanlarıma dokunmayın. Temiz topraklarım kirli kalplerinizi kabul etmeyecek kadar. Bu karanlık benim. Aydınlığınızla kirletemeyeceğiniz kadar zifiri. Kalbime dokunmayın. En güzel yalanlarınıza bile kanamayacak kadar kırıldı.
Mezarlıklarım soğuk kirletmeyin sahte sıcaklıklarınızla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Buraya bir şeyler bırak...