Yirmi birleri hiç sevmedim zaten. Her başlangıcın sonun habercisi olduğu gibi bir yirmi bir diğer yirmi bir belasının haberini verdi bana. Her 21'e bir yıkım, her 21'e bir hüsran düştü. Her 21'de bir veda busesi kondurdular avuçlarıma. Her 21'de bir acı, her 21'de bir ölüm... Nasıl büyük yıkımlar bırakacaklarını bu günlerde gelerek göstermişti herkes bana aslında. 21'lerinde... Her ayın 21'inde bir gül soldurdum kalbimde. Her 21 ay dönümünde bir çocuk öldürdüm içimde doğumların şerefine. Her 21'inde 21 kere intihar ettim var olmamın şerefine.
Her yeniden doğuşum 21' li gün dönümlerinde gerçekleşti benim. En büyük lekemi bana bırakacak insanı tanımam yine bir ayın 21'indeydi ve ben yalnızca 18'dim. İlk aşkımın ilk en büyük yalnızlığımın habercisi yine bir 21'iydi ve ben yalnızca 20 idim. Uğursuz geldi bu 21'ler bana hep. Lanetliymiş 21 gidişinle emin oldum.
Beni var eden insanın bir ayın 21'inde ansızın gelişinden belliydi bu ölümcül tehlike. Dünyaya gözlerini açtığın sayıyla dünyaya gözlerini kapattın. 21 Nisan 1970- 21 Haziran 2017... Özledim, bana 21' leri miras bırakan adam.
21' ler baba. 21'inde dünyaya gözlerini açtın ve ben var olacağımı öğrendim. 21'inde dünyaya gözlerini yumdun ve ben yalnızca 21'dim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Buraya bir şeyler bırak...