Ne kadar karanlıktaysanız renkleriniz o kadar solar. Beyazı da siyahtan ayıramayacak duruma geldiyseniz eğer hoşgeldiniz. Acıları kanatıp yazdığım yazılara mürekkep olunuz.
Herkes yalnızdır içinde biraz. Ne var ki kimse kimsenin yalnızlığını gideremez. Her insan eksiktir. Milyonlarca parça olarak birleşsek de hep eksik bir yanımız kalacak kadar yarımız. Yalnızca bana yara izlerinizi gösterebilirsiniz. Buysa sizi de beni de daha yalnızlaştırır bayım.
Ne yaparsan yap bir kere acı çekmiş insan bir daha yalnızlığını gideremez, tamamlanamaz. Yaptığı her şeyde bir parça daha eksilir. Ve eğer karşısındaki insan onun acılarını görüyorsa yalnızca dökülen parçaları beraber izlerler. Bazı insanların ölmesi için kalbinin durması gerekmez yalnızca sonuçta değil mi? Çok kaybettik. En başta kendimizi kaybettik. Siz de en az gidenler ve vazgeçilenler kadar ölüsünüz artık.
Bambaşka dünyamda kaybolup sadece siyahla seviştiğim hayatta kaybolmak istedim. Karanlıktan çıkmamı söylediler. Karanlıktan çıkmamı söyleyenler beni korkunç karanlıklara ittiler. Ardından hepsi o karanlıklara gömüldüler. Kimi ölüyken kimi hayattayken gömüldü. Gömüldüler işte. Ve onlarla beraber seni de gömdüler. Bu durumu değiştiremezsiniz ama beraber izleriz. Bana yaralarınızı gösterin. Ardından yaramıza damlatılan kezzabın etimizi nasıl delip geçtiğini izleyebiliriz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Buraya bir şeyler bırak...