Karmaşık intihar mektupları biriktirdim aylarca, yıllarca arkamda. Ne okuyan vardı ne anlayan. Her cümlem tehditti ruhuma Başarılı bir intihar eylemi gerçekleştirdim. Ne sevgim kaldı geriye ne tebessümlerim ne ruhum ne de inci.
Boş bir bedenle ne kadar ilerleyebilirim? Kaç nefes daha kaldırabilir ciğerlerim? Kaç bahar kokusu daha soluyabilirim? Uzay boşluğu kadar boş zihnimle, kaç mutlu anı daha yakalamaya çalışıp boş ellerimi seyredebilirim?
Duyguları alınmış, ruhsuz ve boş bir bedenden söz ediyorum sizlere cümlelerimde. Sizin için birkaç cümle, hece, harf ve nefes. Bense asırlardır ölüyorum. Ademdendir benim acım. Var olmanın sonsuzluğa giden yolculuğundandır yaram. Yaradanın açtığı yaraya merhem bulamamak derdim. Dertlerin en küçüğü bazen. Bazense kapatılması imkansız derin çukur...
"Cehennemi ruhu hala üşüyenler için istiyorum." yazan bir kitabın satırlarından sesleniyorum size. Ruhumu soğuk gecelerde kaybettiğim için mi bu kadar yaşıyorum cehennemi bu dünyada?
Kurşunum bitiyor. En az ruhum kadar... Neyse.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Buraya bir şeyler bırak...