Ölmek için yaşamak gerekir her şeyden önce. Yaşadım diyebileceğin bir anı bile yeterlidir bazen. Yaşıyor muyuz, yoksa sadece geçerken uğramak mıydı bu ayıp olmasın tanrıya diye?
Böyle gecelerde yaşadım, böyle gecelerde öldüm ben. Evet yaşadım. Böyle gecelerde doğdum. Ve yine böyle gecelerde mahvoldum. Bilmiyorum. 21'e dört var. Doksan altı saat var. Felakete doksan altı var. Her şeyi unuttum. Hatırlamak için uğraştığım bir gecede tekrar her şeyi unutmak istedim. Kalbim delik benim. Kevgire çevrildim. Postum yırtık benim. Soyulup soğana çevrildim. Deliklerden sızan kanlarım altın kadehlerde yöneticisi bir pezevenkten ibaret olan orospular konseyine sunuldu. Böyle gecelerde yok oldum, böyle gecelerde var olduğum gibi.
"Acını seç" dediler. "Nasılsa acıdan kurtulamayacaksın." Ölüm kadar gerçek ve kaçınılmazdı geceler. Her geceye bir acı oay ettim. Her gece bir parçamı sattım, her geceye bir düş doğradım.
Böyle buyurdu büyükler. Özgürlüğümü çerçeveleyip bir duvara monte ettiler. Ayaklarıma beton döküp bileklerimi bir uçurtmaya bağladılar. Kesinlikle büyükler. En az kirli donları kadar kirli kalpleriyle sayfaları da kirlettiler. Böyle gecelerde aktım ben, böyle gecelerde karardım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Buraya bir şeyler bırak...