Piç Yığını

   Her gün,  her şey en az bir önceki gün olduğu kadar ölüyor. Geri alınamayacak zamanın,  kaybedilen mutlulukları  geri getiremeyeceği gibi,  geri verilemeyecek ömürlük pişmanlıklar yaşamış zihinler ve bedenlerle dolu bir çukurda kalakalmak...  Dayanılmaz zihin bulanıklığının sonucu gibi yaşam. Belki bir mezar başında ağlarken o varlığın  ani yok oluşunun yükünü taşımak varlığı sorgulamaya neden. Zamanın kirli tırnakları arasındaki milyonlarca pisliğin küçük zerreleriyiz yalnızca belki. Belki yaratıcının toprağa bir emaneti, belki yalnızca bir şizofrenin krizlerinin ayrı parçaları. Her birimiz ayrı sokak tabelalarıyız. Her şeyi olan hiçlerden ibaret et parçaları ya da hiçbir şeyi kalmamış kaybetme korkusunu unutmuş piçleriz. Tek gerçek var hepimiz bir parça sahipsiziz.