Ben bu aleladeliği seviyorum asla süslü ve yalancı maskeleri değil. Ne kadar sıradansa o iyi. Ne kadar düzse o kadar kolay benim için sevmek. Tüm bu karmaşıklık, tüm bu kaos başımı döndürüyor. En ufak belirsizlik midemi bulandırıyor. Ne kadar netse o kadar kolay seviyorum. Kaz ayakları hala kırışmamış gülüş çizgileri hala belirginleşmemiş sahte insanlar... Robotmuşçasına duvar gibi suratlar... Hiç dans etmemiş, hiç ağlamamış, hiç içten kahkaha atmamış, hiç öfkeden çıldırmamış gibiler. Kameraların karşısında yaşayan insanlar, içimde yarattığımız tüm bu boşluk hissi başımı döndürüyor. Şatolarınızın enkazlarında çürük ruhlarınızın kokusu midemi bulandırıyor.
Ben standartlık, sadelik, içtenlik, netlik istiyorum. Cephem belli, şarjörümdeki mermi sayım net. Henüz anlamlandırabiliyorum. Savaşım kendimle değil maskelerinizleymiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Buraya bir şeyler bırak...