Sızlamadıkça hissetmiyorum artık bir kalbim olduğunu. Eriyor gibiyim. Penceremde eriyip aşağı süzülen karlar gibi. Gökyüzü benim yerime de ağlıyor. Her aşık ölmüyor aşkından her maşuk da haketmiyor aşkı zaten. Yaşadıkları sandıkları aşk çemberine teğet dahi değilken.
İmkansızlığı hissediyorum aynaya baktıkça. Biliyorum. Her şeyi görüyorum. Ama artık istemiyorum.
Kaç sabaha daha uyanacağım bu tokatlarla?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Buraya bir şeyler bırak...