Kar taneleri mi süzülen saçlarına yıldızlar mı? Yere çarpan her kar tanesinden çıkan çığlıklar tırmalıyor kulaklarımı.
Bakamıyorum gökyüzüne. Ya küserse kirpiklerin bir gün gözlerime? Aldatamam gökkuşağını. Hayır bir mart yağmuru değil dudaklarındaki tebessüm. Bir kar yanığı kadar acıtıyor canımı benden uzak her saniye.
Kış kadar sert soğukların. Ve ben çırılçıplak duruyorum fırtınaların karşısında. Dudaklarımı kesiyor buz parçaların. Sevgilim karda kan tanelerinin dansını keşfediyorum ruhunun kalbime dokunuşuyla. Bilmezdim senden önce kırmızının aşk tarifini en berrak beyazda sergilediğini.
Soyut bir sevda anlatıyorum sana. Umutsuzluğa kapılma. Tek umut sensin artık. Kaybedemem. Sana bir sevgi kanıtlayamam. Ama gözlerini kapattığında gördüğün o karanlıkta yaşat beyaz karlarının arasında süzülen kanlarımı. Öptükçe kalbinden bir damla daha süzülüyor dudaklarımdan yerlerine. Önce üzerime umarsızca yağdırdığın ardından öylece ezip geçtiğin keskin kar tanelerinle sevişip toprağına akıyorlar.
Sana kavuşmak ne büyük haz. Ne büyük nimet saçlarına düşen yıldızları izleyerek uyumak.
Kayıp mısın kazanç mı? Huzur musun tasa mı?
Beklenmeyen misafir? Dokunur muyum topraklarına bir gün vatanımmışçasına. Memleketim ol gurbete razı değilim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Buraya bir şeyler bırak...