Daha az gülüyorum artık, gülümsemelerimse daha sahte ve profesyonel. Tüm şu ömürden yanıma kalan yalnızlık ve acı. İstersen özgürlük ve tecrübe diye basitleştir. Kalk ve haykır. Sesin çıkmasın koca boşlukta sessizliğin yankılansın. Korktuğun ne varsa yaşa, sonra sana umuttan bahsedenlere sahte gülüşler savur. En ağır acılarla kana, karşında tırnağının kırılmasına dünyayı yıkanlara teselli ver. Sev, sevilme. Tutun, dalın kesilsin. Uç, kanatların kırılsın. Yüz, boğul. Tırman, düş...
İnsanlara sarıl ki sarıldığın yerden bıçaklasınlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Buraya bir şeyler bırak...