Evrenden Gözyaşlarına Uzanmak

    Hep geç kalırım ben. Bir dolmuşa, belki bir trene ya da bir durağa. Yetişecek gibi olurken önümden geçip giden hayatı izlerim. Sadece izlerim. Resmen şu an olan şeye vereceğim isim işte. Geç kalmışlık hissi... Bir var olamayış hikayesi... Hikayenin sonuna gelmişken öyküye dahil olmak isteyen üçüncü tekil şahıs. Benim o. Benim olmayışımın kanıtısın sen de hayatındaki diğer her varlık gibi. Var olamayan yalnızca benmişim gibi içiyorum. Gibisi yok. Varlığımı kendi bedenim dahilinde hiçbir habitatta hissedemedim. Geç kaldım yaşama. Evrenin sonuna doğru akıttım gökyüzünden gözyaşlarımı. Yine bir geç kalmış gözyaşıyla düştüm doğa ananın kollarından anne rahmine. Kanlı bir kalbe düştüm. Kirli kanlarla dolu bir kalbe. Hadi ama sevgili. Reddedemezsin ruhundaki var oluşsuzluğumu. Geç kaldım ruhuna, zihnine, kalbine... Kısacası sana. Yine. Hep geç kalırım çünkü ben hayatta. Belki bir dolmuşa belki bir durağa ya da hayata. Sen senden vazgeçtin, bense sana düştüm. Yetişemedim umutlarla dolu kalbine. Elimde kanayan bir kalple tanıştım seninle. Sana geç kaldım. Kirli kanlarla doldu kalbim. Temiz bir ruh sunmak için koşmadım sana.
    Ve yine yetişemedim. Ne sana ne kendime... Sabahlara yetişemedim geceler doldu içim. Sabahlara yetiştiremedim sevdiğim kalbi, geceler doluydu ona vardığımda içi.
    Kaç gece sürer bir gözyaşının evreni gezip gözlerine dokunması? Ağla sevgilim çünkü ben sana geç kaldım. Gözyaşlarını akıtamam belki ama senin yerine okyanuslar boyu ağlayabilir kalbim. Çay içeriz. Sigaralar içeriz geceler boyu. Ne kadarsa acımız o kadar çok içeriz. Yetişemem ruhuna ya da akamayan gözyaşlarına belki. Yetişemem hep geç kalırım ben. Ama yetişemediğim her can acın kadar kanatırım kalbimi eğer sen dilersen. Dans ederiz, yaşam kavgasını kirlilere at. Yetişemem ayaklarına. Boşver ben hep geç kalırım hayata ama şimdi biraz yavaşla. Yelkovanı çöpe at, acılarını yak bırak dans edelim közlerinde. Ne kadarsa acılarımız o kadar dansedelim. Gerekirse sonsuzluk kadar. O yetişilememiş eski sonsuzluğu yok etmek için  yakalım tabanlarımızı. Hadi şimdi biraz yavaşla bedeninden ruhuna açılan kapıya yetişmek için uzanmam lazım.