Dünya Tipi Cezaevi

Uzun zamandır buraya ait olmadığımı hissediyorum. Burası; bu dünya, bu yüz yıl, bu insanlık ya da siz ne derseniz. Kötü bir cadı beni lanetlemiş ve beni uyandıracak şey beni bulana kadar uyuyacakmışım gibi. Sanırım o sırada kabuslar görüyorum.

Bir prenses de değilim ama sanırım cadıyı çok kızdırmışım. Hayatımın aşkının beni gelip bir kuleden kurtarmasıyla da geçecek gibi değil.  Öyle koca ejderhalar ya da timsahlarla korkutulmuyorum. 

Vücutları bana benzeyen yaratıklarla kaplı bir habitattayım, kirli ruhlar mahallesi burası. Gösterişli hayatlar içinde sahte ve kokuşmuş kalpler var. Umutları ve güzellikleri sömüren insan görünümlü canavarlar. Güzel gülüşleri, şefkat dolu sözleri ile içinizi görmek için sizden izin isteyip yaşama sevincinizi, mutluluklarınızı bir bir çalarak beslenen ve büyüyen korkunç varlıklar. İnsanlar... O kirli ruhlarını, kalplerini sizden saklayıp; ruhunuzu, beyninizi, kalbinizi, bedeninizi fethederek; dikenlerini ruhunuza salarak acı cekişiniz karşısında nefret ve zevkle sizi izleyişlerini sessizce seyrettiriyorlar. Tek tepkiniz o acıya karşı açığa çıkardığınız göz yaşlarınız, öfkeniz ve kırgınlığınız oluyor.  

O haketmediğiniz dikenler öyle yakıyor ki canınızı acıyı yok etmek için ne yapmanız gerektiğini bilemez hâle getiriyor acı sizi. Deliriyorsunuz. Delirdikçe öfkeleniyor, öfkelendikçe kırılıyorsunuz güvendiğiniz o insanlara. Önce size bunları yaşattığı için,ardından size bunları yaşatan o canavara nasıl güvenliğinizi düşünerek geceler boyu lanetler ediyorsunuz kendinize. Evet gece. Geceler... Yani karanlıklar, sığınaklar, kuytular, sığınakları buraya lanetlenip atılan insanların. 

Öfkelerle kırgınlıklarını tartma vakti bu gece. Şimdiki gibi. Bu gece, dün gece, her gece... Senin canavara dönüşmeden önceki özlem dolu her gecen gibi bu da benim her gecemden sadece biri. 

Gecelerimi ağır aksak ilerleten diken yaralarımı acısını öfke ve nefretle azaltırken kırgınlıklarım daha çok yaktı canımı hep. Öfkem mi ağır bastı kırgınlıklarım mı bilemedim hiçbir zaman. 

Özlemimi bastıran geceler hediye etti bu dünya bana. Sanırım canavarlaşıyorum artık. Ama hala karar veremiyorum öfke mi bendeki yoksa kırgın mı ayrılıyor yüreğim sana.