Tanrının Kolları

Gök Tanrı'nın gölgesinde dinlenirken, başakları okşayan rüzgarın uğultusuyla ruhunun sesine kulak ver. Toprak ana mı sancıyor, dağlar mı yürüyor, başım mı dönüyor ayırt edemem. Belki mutluyum belki mutsuz. Bunu ben dahil kimse bilmiyor. Kabullenemediğim şeyler var toprağın altında. Ve üstünde... Asla batmayacağını düşündüğüm bir gemideydim, batarken asla kutulamayacağını düşündüğüm gibi. Ne öldüm ne kurtuldum. Boğulduğumsa ciğerlerimdeki ağrılardan aşikardır. Göğün altında, yer kürenin üstünde kalmaktır araf. Ne toprağa aitsin ne göklere. Ruhu göklere, bedeni toprak anaya kavuşanlara ne mutlu. Tarifi yok böyle bir kederin. Kabullenemem bu zamansız gidişleri. Gereksiz varoluşlar varken zamansızlıklarla sınanmayı.