Blog Listem

6 Haziran 2021 Pazar

Köhne

Her nefeste daha da zorlaşıyor. Korkularım damarlarıma işliyor. Kalbim göğüs kafesimden defolup gitmek ister gibi. Ne isterdim bu hayattan bilmiyorum. kulaklarımda sürekli bir fısıltı... "Mutlu olmaya hakkım yok." Hayaller acıtıyor. Son çırpınışları kalan papatyaların. Tüm sevdaları yok ediyorum. Bir çocuk başı okşayamayacak kadar köreldi kalbim. Bir sokak çocuklarını seviyorum bir de sokak köpeklerini. Dünyanın saat kalan tek hazinesi...

 Köhne, tenha, neresi olduğu hakkında hiçbir fikrim olmayan bir sokakta yürüyorum. Ne koşacak halim var nede kaybolmam umrumda artık. Gözlerime mi kasvet çöktü yoksa dünyamı karanlık bilmiyorum. Kaçamıyorum , gidemiyorum, kalamıyorum... Kalbimdeki her çarpıntı nefret, kin ve öfke kokuyor. Damarlarımda hissediyorum pisliğinizi. Hepinizi öldürdüm. Göğüs kafesime ektiğiniz nefret tohumlarından çıkan ormanda astım insanlığınızı. 

Hatırladığım bir çift göz var bu dünyadan geriye nokta asla geri gelmeyecek bir çift göz...

Artık ne sevgisi umrumda bu hayatın ne de benden çalacakları. Bir ticarethanedir aşk. Çift taraflı bir çıkar ilişkisinden ibaret, bazen ruhsal bazen bedensel alışverişin döndüğü genellikle aşkı cüzdanında çok olanın canının yandığı bir ticarethane. Borcum kalmadı bu dünyaya da sevdaya da. Alacaklıyım ama beklentim de kalmadı artık. 

Ne karanlıktan korkuyorum ne de aydınlığa dair bir umudum var. Hayal kurmayı uzun zamanlar önce bıraktım. Basit planlar, standart isteklerle idame ettiriyorum hayatımı. 

Eksik her şey. Her şeyden biraz, çok fazla, çok derin...

Biliyorum bir gün gideceğim. Asla  kök salamadım hiçbir yerde. Elbet bir gün bu masadan kalkacağım. 

Pejmürde bir kadınım. Kömür kadar karanlığım yıllardır. Elmas kadar sert ve keskinim. Ne var ki asla elmas kadar değerli olamadım. 

Biliyorum bir gün gideceğim. Ne bir çocuk kahkahası ne papatya bahçeleri kalacak benden geriye.

Tek bir şey beklerdim imkansız olduğunu bile bile. Bir gün dahi olsa bu kirli karanlık sokaklarım sahile çıksaydı ve ben gözyaşlarımı o denize akıtsaydım, başımı yasladığım omuz bana diken değil pamuklar sunsaydı.