Radyoaktif bir parçanın gelip ruhunuza yapışması bu. Kelimelerin anlatmaya yetmediği bir kalp ağrısı. Ne bir çift gözün ne tatlı bir sözün yatıştıracağı bir acı. İçeride kırgın bir kız çocuğunun yönettiği canavarım ben. İçimi gören olmadı hiç. Kükrediklerimi duydun, o canavarın içinde ağlarkenki gözyaşlarımsa hiç umrunda değildi. Haklısın bir cenazeyi sevmek nereden baksan zordu zaten. Başlarken görmüştüm sonunu.
Her geçen gün zehirlendik. Panzehirlerimiz içimizdeydi. İçimizi açabilseydik... Zehirlenip bittik.
Şimdiyse tek bir şey için mutluyum. Benim gibi bir tümörden kurtuldun. Kanseri atlattın mı demeliyim bilmiyorum. Ama beni geride bırakıp yürümeye devam edişini görebiliyorum. Bu korkunç canavarsan en azından birimiz kurtulduk. Umarım papatyalar yalnızca sana güzellikleri hatırlatır sevgilim.
