Ben orada olmak isterdim. Anlaşılmak isterdim. Hep ve sonsuza dek. Sonsuzlaşmak isterdim, sonsuzlaştırmak... Tek yolu bir kalpte yaşamak ve o kalpte yolculuk yapmak ölüme dek. Ruhum hep var olacaktı, kalbinde sonsuzluğumu ilan edebilseydim. Hiçbir yolu yok. Varlığın da yokluğun da bir anlamı yok. Hissizlik ve hissetmenin verdiği inanılmaz acı aynıymış. Kalpsizlik de sevmek de aynı ıstırabı yaşatıyormuş ruha.
Yaşadım, nefreti gördüm, sevgiyi tattım, aşkı yaşadım... Yalnızlığı iliklerime kadar hissettim. Hiçbir el yok edemiyor yok olma tehlikesini. Herkes bir gün yok oluyor. Toprak sulara sular göklere karışıyor. Hiçbir şey daim değil bu dünyada. Ve ben yok edilmenin tehlikesiyle yüz yüzeyken seni sevmiştim.
Karanlık... Tek ve daim tek varlık. Asla yok edilemeyen.
